Άλλη μια όμορφη μέρα ξημερώνει στην Αθήνα, πόλη του υπαρκτού σουρεαλισμού και των άκρατων αντιφάσεων…
Στην πόλη όπου ο πρωθυπουργός φωτογραφίζεται σε συσσίτια αστέγων, την ίδια στιγμή που η αστυνομία του κράτους του μαζεύει πιάτσες αστέγων από τους δρόμους της Αθήνας και τους παρατάει στο πουθενά.
Στην πόλη όπου ο δήμος υπόσχεται πλατάνια και καθαρό αέρα τη στιγμή που ξεριζώνει κάποιους από τους ελάχιστους δημόσιους χώρους πρασίνου για να φυτέψει νέους σταθμούς μετρό προς διευκόλυνση τουριστών και προσέλκυση επενδυτών.
Στην πόλη όπου ξανθοί και ανοιχτόχρωμοι «πρόσφυγες» είναι σήμερα καλοδεχούμενοι και χαίρουν συμπάθειας, ενώ πριν λίγα χρόνια οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι έλαβαν μόνο ρατσισμό και σεξισμό ως τριτοκοσμικοί αμόρφωτοι που μας παίρνουν τις δουλειές (οι άνδρες) και χυδαίες καμπαρετζούδες που διαφθείρουν τα ήθη (οι γυναίκες). Ενώ «μετανάστες» με πιο σκούρα απόχρωση δέρματος και καταγωγή από άλλες ηπείρους βιώνουν τον αποκλεισμό, την εξαθλίωση και το ρατσισμό από τις ίδιες δομές που σήμερα μιλούν για αλληλεγγύη στο βασανισμένο λαό της Ουκρανίας.
Άλλη μία όμορφη στιγμή προστέθηκε στο μωσαϊκό των οξύμωρων, με τον δήμαρχο της πόλης να στέλνει άπορους και άστεγους ανθρώπους για φαγητό σε αυτοοργανωμένες δομές αλληλέγγυων, ενώ δεν έχει κλείσει ούτε 24ωρο από τη βίαιη προσαγωγή και σύλληψη των ίδιων αλληλέγγυων ατόμων από την πλατεία Βικτωρίας, όπου διαμαρτύρονταν ενάντια σε επιχείρηση-σκούπα στις μετανάστριες και τους μετανάστες της περιοχής. Την ίδια μέρα που ο δήμος μαζί με την αστυνομία κατέβρεξαν πεζοδρόμιο όπου κοιμούνται άστεγοι.
Ο ίδιος δήμαρχος που στις αρχές της διακυβέρνησης της Νέας Οικογενειοκρατίας παραχώρησε στη δημοτική αστυνομία κτίριο στη Βαρβάκειο, όπου δραστηριοποιούνταν αυτοοργανωμένες ομάδες φροντίζοντας για τη σίτιση και την υγιεινή των ανθρώπων που βρίσκονται στο δρόμο (προτεραιότητες λέγεται). Αποτελεί άξιο μέλος της κυβέρνησης που εκκένωσε καταλήψεις στέγης μεταναστριών ωθώντας ανθρώπους στην αστεγία, μόνο και μόνο για να τους μαζέψει βίαια σε δεύτερο χρόνο, με την υποστήριξη ‘αγανακτισμένων’ κατοίκων και ακροδεξιών πολιτικών, φυσικά με βίαιες προσαγωγές αλληλέγγυων (ντεζαβού λέγεται).
Τίποτα δε μας εκπλήσσει, μόνο μας οργίζει. Ως αλληλέγγυα άτομα που επιλέγουμε συνειδητά να προσφέρουμε έστω και τα ελάχιστα που μπορούμε σε όσες και όσους τα έχουν ανάγκη, το μόνο που μπορούμε και οφείλουμε να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε ενάντια στη βαρβαρότητα, να συντηρούμε τις δομές μας, να δημιουργούμε δίκτυα αλληλοβοήθειας και να προσέχουμε η μία τον άλλον.
ΦΩΤΙΑ ΣΤΟ ΤΣΟΥΚΑΛΙ
ΣΚΑΤΑ ΣΤΟΝ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ